Tabletten en tablets

2 april, 2014 door Gemma Aalmans

U kent wellicht ook wel iemand in uw omgeving (of misschien herkent u zichzelf) die zonder zenuw- of slaaptabletje de dag c.q. nacht niet doorkomt.

Onderzoek heeft immers uitgewezen dat we in Nederland met ruim een miljoen inwoners anti-depressiva gebruiken (of misbruiken?). Misschien zijn het er inmiddels alweer meer...

In Engeland zijn zelfs sporen van Prozac teruggevonden in het grondwater. Voordeel: als je daar je auto mee wast rijdt ie lekker "easy en relaxt" en is de kans op snelheidsovertredingen aldus een stuk geringer.

Men zou dus kunnen stellen: goed bericht voor alle artsen die deze tabletten voorschrijven en er hun snoepreisjes als bonus mee verdienen, alsmede voor alle counsellors die daarnaast nog door de gebruikers bezocht worden om hen te helpen er weer van af te komen.

Daarnaast zou men zich ook kunnen afvragen: is zo'n enorm gebruik van anti-depressiva, kalmeringsmiddelen en slaapmiddelen nou echt wel nodig? Of hoort dit ook thuis in de categorie "We eten met z'n allen te veel en te ongezond!" Tot dusver niets nieuws dus.

Wat voor u en de counsellors onder ons wel nieuw is, is de opmars van de nieuwste generatie tabletafhankelijken (voor counsellors lees: cliënten).

De groep die overmatig gebruik maakt van tablets in alle soorten en vormen, van groot tot klein oftewel: de pc, tablet, mini-tablet of smartphone.

De overeenkomst in tabletten en tablets is nu deze dat ze -ieder op hun eigen wijze- een prima hulp bieden als we daar behoefte aan hebben. Echter, aan beide hulpmiddelen hebben we blijkbaar iets te veel behoefte ook als we die niet nodig hebben… huh?

Nog niet zo lang geleden speelde je scrabble; een gezelschapspel. Dat was doorgaans een redelijk sociale bezigheid want je zat immers samen met de tegenspelers rond de tafel met een hapje en een drankje en had een hoop lol.

Scrabble is vervangen door Wordfeud en dat speel je terwijl je je stoelgang maakt, doorgaans in je uppie dus, via het diginet. En men kijkt men voor het slapen gaan nog even op de smartphone die op het nachtkastje ligt voor de laatste Wordfeud zet.

Er is hier geen sprake meer van een gezelschapspel, want in bed speel je doorgaans met de aanwezige tegenspeler liever een ander spel... huh...scrabble? Oke, dit terzijde.

Denkt u nu… “nou, dat gaat mij te ver!” Dan misschien het volgende:

Wordt u soms niet tot vervelens toe geconfronteerd met mensen die te pas en te onpas druk in de weer zijn met hun pc, tablet of smartphone? En zo neen, dan ziet u toch beslist ook dagelijks de hordes reclames die ons willen doen geloven dat een bestaan zonder al die super sonisch handige instrumenten en dito tele-abonnementen feitelijk zinloos is? U leest deze tekst momenteel digitaal, dus ook u bent een gebruiker (of misbruiker?).

En jazeker we worden niet eens zozeer uitgenodigd doch min of meer gedwongen om te sms-en, appen, twitteren, facebooken, hyven, facetimen, sharen, linken, liken, disliken, bloggen en wat al nog meer. Bankieren kun je bijvoorbeeld al niet anders meer dan digitaal, zelfs hun “service” is digitaal. Zo ziet u maar weer dat zelfs dieven niet meer uit hun stoel hoeven te komen om toch hun werk te kunnen doen! Ik kan natuurlijk nog een rij voorbeelden opsommen die gepaard gaan met de super sonische digicrime, maar die kent u ook, dus hou ik het kort. Nog even die: hoe hebt u uw laatste vakantie geboekt?

We kunnen er dus gif op innemen dat we binnen afzienbare tijd naast de tablettenjunks ook met tabletjunks te maken zullen hebben. En hierbij handelt het zich dan niet alleen om volwassenen met een gezond boeren verstand die eigenlijk beter zouden moeten weten, maar ook en misschien vooral met jeugd. Denkt u nu tijdens het lezen.. hmmm dit slaat op mijn partner, mijn kind, mijn buurvrouw of mijzelf? Geef hem/haar of uzelf gerust mijn gegevens als counsellor; hulp is altijd dichter bij dan je denkt.

Het kan en mag echter ook allemaal een onsje minder en dan vallen we er niet van om of we worden er niet sneller oud door. We worden misschien wel weer menselijker, meer onszelf en minder pilletje of apparaatje. We hebben wellicht veel minder last van de nare bijwerkingen die tabletten en tablets hebben en het brengt ons misschien echt "back to basic".

Wat mij betreft, ik probeer me een weg te sukkelen (en daarmee bedoel ik echt sukkelen!) in het doolhof van de (a-?)social media door middel van pc, tablet en smartphone.

En jawel ik ben een ware digibeet, ik ben ver voor het digitijdperk geboren, behoor nog tot de generatie die zich kan herinneren dat er voor de CD zoiets als een LP bestond.

Dit maakt dat ik sukkel en sukkel en dankbaar gebruik maak van de kennis van mijn lieve (jongere) vrienden en kostbare digi-experts die me goedschiks een weg helpen banen door het hele gebeuren.

Soms raak ik helemaal aan de kook als ik weer eens tevergeefs uren heb zitten zoeken om verder te komen dan de openingspagina van Facebook. Het maakt zelfs dat ik er soms moedeloos van wordt. Misschien is voor mij dan toch de tijd aangebroken om mijn huisarts een doosje easy-going kalmeringstabletten te vragen? Komt het bonusreisje weer dichter binnen zijn bereik en ik kan vervolgens mijn eigen counselling praktijk opzoeken om straks weer zonder tabletten te kunnen slapen; verdien ik er zelf ook nog wat aan!… huh?!

Zo zie je maar weer... het komt allemaal goed!